Dan breekt deze dag aan. De dag der dagen. 30 juni 2022. De dag dat we officieel de uitslag krijgen van de scans. In de ochtend probeerde ik nog mijn zinnen te verzetten met de kinderen om mij heen. Tegen 12:30 uur kwamen toch wel echt de zenuwen opzetten.
Rond 14:30 liepen we wederom richting route 60 voor de afspraak in Rijnstate. Helaas bleek er een uitloop van 30 minuten te zijn. Nou ik kan je zeggen dat die minuten mij echt gestolen konden worden. Pfff.. ik zat mij totaal op te vreten.
Om 15:10 uur waren we eindelijk aan de beurt. Tegenover ons zaten de Oncologisch chirurg en de mamacare verpleegkundige. Uiteraard komt er eerst altijd een herhaling van wat al verteld was, waarom wij daar zaten en wie zij waren. Geen idee wat hij daar allemaal verteld heeft, totaal verdrongen uit mijn gedachten. Maar we kregen goed nieuws. We mochten het gaan vieren. Er zijn namelijk geen verdere uitzaaiingen gevonden in mijn lichaam. “Dat betekent dat we nu spreken over een genezende behandeling” zei hij. Ja DUH dat is sowieso mijn insteek, iets anders mag er ook gewoon niet gebeuren!
Los van de tumor in mijn borst, zijn er wel 3 lymfeklieren aangedaan. Twee in de oksel en één bij het borstbeen. Een lokale uitzaaiing noemen ze dat. Omdat snelgroeiende cellen veel vocht afgeven, komt dit in de lymfeklieren terecht. Dat is de functie van je lymfen. Zodoende is deze lokale uitzaaiing niet vreemd.
Hij liet alvast iets los over het vervolgtraject, maar daarover later meer. Wel worden nog twee ‘reizen’ in gang gezet, namelijk; DNA onderzoek en de Fertiliteitskliniek. Dit DNA onderzoek raden ze aan omdat ik nog geen 40 jaar ben (en een zus en dochter heb). Daarnaast willen we spijt aan het einde van deze borstkankerreis voorkomen, waardoor we nu eerst ook eicellen gaan veilig stellen. Yes, dat komt er ook nog even bij als je jong bent.
De dagen erna had ik wat tijd om bij te komen. Een dag om opnieuw aan dit nieuws te wennen. Gelukkig had ik niet teveel aan mijn hoofd. Wel had ik mezelf die dag de druk opgelegd om de eerste blogs af te ronden en online te zetten. Dit nieuws de wereld in te gooien. De kinderen waren er niet. Dus alle tijd.
Eerst heb ik zonder naar de rekening te kijken een mooie bos kunstbloemen gekocht. Zodat er altijd iets fleurigs in huis staat de komende tijd, no matter what. Altijd iets kleurigs om naar te kijken. Iets wat ik al langer wilde, maar hahah altijd te duur vond. Dat kan mij nu even niets schelen. Het helpt nu voor mijn humeur, een positieve mindset. En die heb ik keihard nodig de komende tijd.
In de auto naar de Achterhoek later die dag, hangen mijn lievelingswolken in de lucht. Cumuluswolken, bloemkoolwolken, oftewel stapelwolken. Ik hoor je al denken lievelingswolken? Yep, ik kijk graag naar de lucht, die blauwe lucht met wolken. Iets met licht, lichttinten en dramatiek. Wolken zijn zooo fijn als je mooie beelden wilt schieten als fotograaf ;-) (hetzelfde dat ik een soort fetisj heb voor windmolens, maar dat terzijde). Weer zo’n moment waarin de meest simpele dingen zoveel harder binnenkomen dan anders.
Dat weekend was redelijk normaal. Het leven ratelt weer lekker door. Eerst peutergym en een dreumes vermaken. Later een gesprek met een borstkankeroverwinnaar. Praten helpt. Zo fijn om haar ervaringen te horen en hoe zij hiermee omging.
Na de buurtbarbecue op zaterdag was ik om 20:00 uur he-le-maal op. Klaar ermee. Leeggelopen. Teveel prikkels, te lang ‘leuk meegedaan’. Ik bracht Sam naar bed en moest even afschakelen op de bank. Rustig zitten, tv op iets onnozels en maar voor mij uit staren. Mijn hoofd weer op hol. Gut gut, wat heeft mijn hooggevoelige brein soms toch veel om over na te denken.
Later die avond was Thijs ook terug van de bbq en lagen we samen in bed. Ik kruip tegen hem aan, hij slaat een arm om mij heen en zegt “ik hou van jou”. Ik schiet vol. Weer gaat dat hoofd alle kanten op. Waarom raakt mij dit zo? Hij zegt dat niet zo vaak (en dat is helemaal oké, want daar twijfel ik geen moment aan en ik weet gewoon dat hij dat altijd doet). Maar jeeetje wat doet dit allemaal met hem? Hij die het aller aller dichtst bij mij staat. Iedere nacht naast mij ligt, iedere lach, traan en alle grillen van mij kent. Zijn vrouw zet ons leven even compleet op de kop. De komende periode is deze rotziekte één van de belangrijkste onderdelen van ons leven. En dat wil je liever echt niet. Dus lieve mensen, lieve lezer, asjeblieft check jezelf zo eens in de zoveel tijd. Ook als je man bent. Het kan namelijk ook jou overkomen. Eén op de 7 vrouwen en 133 mannen krijgen jaarlijks borstkanker. Echt waar!
Reactie plaatsen
Reacties
❤️💪🏼 Mooi geschreven weer! Maar alsof het niet over jou gaat.. sterkte lieverd!
En die windmolens snap ik ;)
Omdat je het zo goed van je af kan schrijven, voel ik zelf al bijna jouw gevoel (al is het voor mij niet voor te stellen). Maar lees dit zelf al met tranen in mijn ogen.
Wat mag je ook dankbaar zijn met jouw vent, die er in voor en tegenspoed gewoon altijd voor jou is. En dan de rest ook om jou heen.
Jij knokt je hier doorheen (hoe moeilijk wellicht ook)
Wat goed dat je een blog bij houd en wat in je het mooi beschrijven. Heel menselijk zoals het is.
Ik krijg kippenvel als ik het lees.
Dikke kus en veel sterkte