Deze dag ga ik mij nog lang herinneren. Een maandag. Snikheet buiten. Maar toch vol plannen. Een uur voor onze afspraak begon ik toch zenuwen te krijgen. Je weet wel, zo’n klein kriebeltje in je buik, maar die wel steeds aanwezig is.
Tegen 20:00 uur had ik met Kim afgesproken. Eerst kletsen we wat bij (ik kan mij namelijk niet eens herinneren wanneer wij elkaar voor het laatst gesproken hebben na de basisschool haha..). Mijn ouders, schoonouder, Thijs en Sam zaten al buiten bij ons onder de veranda. Sam, die net zo hooggevoelig is als ik, wilde ik er graag bij hebben. Zodat hij kon zien wat er gebeurde, dat het niet eng is en niet raar dat mijn haren eraf gingen.
Toen om 20:15 uur ook fotograaf Naomi er was besloten we ervoor te gaan. We blijven wat dollen en ongedwongen doen. Ik wilde een reeel maken voor op instagram, ook om het mijzelf mooi te blijven herinneren. uiteraard had ik die middag ook nog zeker 10 foto’s en filmpjes gemaakt van mijn ‘dansende lange haar’, gewoon ter herinnering.
Oke laten we beginnen. Of ik binnen of buiten wilde zitten? Ehm nou doe dan maar buiten. Op een ikea-krukje. Wel een shirt onder de cape? Want het was wel echt warm en zweterig onder dat ding. Maar we sloegen het gewoon half omhoog. ‘Oke ben je zover? Ehm nee, maar doe het nu toch maar.’ Ze maakte een lage staart strak onderin mijn haar. En toen begon het. Die knipgeluiden van de schaar bleven echt nog heel lang in mijn hoofd rondzingen. Tranen schieten toch in mijn ogen. Semi onvrijwillig je haar afknippen geeft het wel een driedubbele lading. Ik vond mijn haar nooit zo belangrijk (dacht ik), maar dit was toch echt wel heel heftig. Maar dat was dat.
Toen het knippen klaar was en er alsnog zoooveel haar om mij heen lag, toen kwam het moment van de waarheid. Thijs haalt de grote spiegel van boven (een kastdeur met spiegel van de oude kledingkast nog uit Keijenborg) en zet die buiten neer tegen de woninggevel. Ik durf gewoon niet te kijken. Ik vind het eng. Ben een beetje bang. Maar dan moet ik toch echt wel kijken van mezelf. Je hebt allerlei voorstellingen gemaakt, plaatjes opgezocht op pinterest, maar dit is toch zo anders. Ik vond het echt schokkend. Ik heb mijn haar nog nooit zover afgeknipt (maximaal tot een bob, net boven de schouders) en nu ‘moest’ het. Uit voorzorg om straks niet helemaal kapot te gaan bij het vinden van lange haarlokken op mijn kussen door de chemo.
Maar toen het knippen klaar was, er alsnog zoooveel haar om mij heen lag, toen kwam het moment van de waarheid. Thijs haalt de grote spiegel van boven (een kastdeur met spiegel van de oude kledingkast nog uit Keijenborg) en zet die buiten neer tegen de woninggevel. Ik durf gewoon niet te kijken. Ik vind het eng. Ben een beetje bang. Maar dan moet ik toch echt wel kijken van mezelf. Je hebt allerlei voorstellingen gemaakt, plaatjes opgezocht op pinterest, maar dit is toch zo anders. Ik vond het echt schokkend. Ik heb mijn haar nog nooit zover afgeknipt (maximaal tot een bob, net boven de schouders) en nu ‘moest’ het. Uit voorzorg om straks niet helemaal kapot te gaan bij het vinden van lange haarlokken op mijn kussen door de chemo.
Nee, ik kan nog niet zeggen dat ik het mooi vind. Het heeft vast tijd nodig, ik zal er gewend aan raken de komende 2 weken, maar nee dit is niet mijn ding. Maar haha ik weet wel hoe je op je voordeligst op de foto kunt gaan, dus dat is wel gelukt de volgende dag..
Voordelen aan dit kapsel: luchtig met dit hete weer EN een lok die ik à la Justin Bieber achterover kan zwaaien.
Nadelen van dit kapsel: ik heb springerig dik haar wat niet doet wat ik wil en ineens echt ‘last’ van meerdere kruintjes..
Reactie plaatsen
Reacties